Μερικές γραμμές διαβασμένες στην τύχη, μια συνάρτηση, κάποια λόγια αρπαγμένα στον αέρα αρκούν για να προκαλέσουν στον ήρωα του έργου: «Το Δέρμα των Ονείρων», τον Ζακ τον Ελεήμονα, μια απογείωση προς τη χώρα των ονείρων. Γίνεται μποξέρ, στρατηγός, επίσκοπος, μεγάλος άρχοντας, ηθοποιός... Ζει εκατό πιθανές ζωές δίπλα στη δική του. Το πέρασμα από το πραγματικό στο φανταστικό είναι τόσο φυσικό ώστε μετά από κάποιο σημείο κανείς δεν ξέρει ποιος είναι. Ο Ζακ όπως και τα πρόσωπα που τον περιτριγυρίζουν κινούνται σαν τις φιγούρες των ονείρων μας, των φαντασιώσεών μας.