ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΚΑΡΔΙΑ

...Και τώρα... Ίσως και να είχε μάθει να μιλάει, αυτό μόνο. Μα οι λέξεις κολυμπούσαν πάνω από τη θάλασσά της, σκληρές, θάλασσα αδιάλυτη. Πρωτύτερα, ήταν η θάλασσα αυτή καθαυτή. Κι από το παρελθόν έμενε μόνο, κυλώντας μέσα της, ανάλαφρο και τρεμάμενο, λίγο από το αρχέτυπο νερό ανάμεσα σε βότσαλα, φαιό, δροσερό κάτω από τα δέντρα, τα ποικιλόχρωμα φύλλα, νεκρά, στρώνοντας χαλί στις όχθες. Αχ Θεέ μου, τι γλυκά που βυθιζόταν στην απόλυτη έλλειψη κατανόησης του εαυτού της! Και πώς μπόραγε, ακόμη περισσότερο ν’ αφεθεί στην άμπωτη, συμπαγή και χαλαρή. Και να γυρίσει. Μια μέρα θα ‘πρεπε ν’ αναδιπλωθεί, χωρίς λόγια σκληρά και μοναχικά... Θα ‘πρεπε να λιώσει στα εξ ων συνετέθη και να ξαναγίνει η θάλασσα, απότομη, κραταιή, πλατιά, ακίνητη, τυφλή, ζωντανή. Ο θάνατος θα την ένωνε με την παιδική της ηλικία.

"Υπάρχει μία λογοτεχνία π.Κ. (προ Κλαρίσε) και μ.Κ. (μετά Κλαρίσε)" (Ελέν Σιξούς, Γαλλίδα φιλόσοφος, πανεπιστημιακή και συγγραφέας)
"Η γραφή της Κλαρίσε Λισπέκτορ ανα-κίνησε τη λογοτεχνική γλώσσα. Σαν πέτρες που κυλάνε. Σαν ένας σεισμός. Την έσπρωξε, τοποθετώντας την πιο κοντά στην ακροτελεύτια γραμμή της. Η Κλαρίσε Λισπέκτορ άλλαξε οριστικά την κατεύθυνση της πορείας της βραζιλιάνικης λογοτεχνίας" (Αντόνιο Κάντιντου, Βραζιλιάνος κριτικός και λογοτέχνης)
"Προσοχή, η Κλαρίσε δεν είναι συγγραφέας: είναι μάγισσα" (Ότο Λάρα Ρεζέντε, Βραζιλιάνος συγγραφέας, σύγχρονος της Λισπέκτορ)
"Το να διαβάζει κανείς ένα βιβλίο της Κλαρίσε Λισπέκτορ είναι σαν να βλέπει τον κόσμο για πρώτη φορά" (Σέρτζιου Σαντ' Άννα, πανεπιστημιακός και λογοτέχνης)