Έφτασα στην τραπεζαρία και όλες οι καλόγριες έτρεξαν να μ αγκαλιάσουν. Με αποκάλεσαν παντοτινή αδελφή τους και μου ανέβασαν λιγάκι το ηθικό. Όταν είδα κάτι προσωπάκια δροσερά, χαρούμενα και ροδοκόκκινα, ανάσανα ξανά. Κοιτάζοντάς τα ακόμη καλύτερα είπα μέσα μου: «Να λοιπόν που ο διάβολος δεν είναι τόσο άσχημος όσο λένε». Εκείνη τη στιγμή κατέφθσε μια παρέα με καλογέρους και παπάδες καθώς και κάποιους λαϊκούς ανάμεσά τους. Ο καθένας απ αυτούς πήρε τη φίλη του από το χέρι κι έμοιαζαν με αγγέλους που χόρευαν στα ουράνια... [...]
Καυστικός και ανατρεπτικός ο Αρετίνος, καταγράφει τις εμπειρίες της Νανάς ως καλογριάς, ως συζύγου και ως πόρνης.